Neplanirani prototip domaćeg prostora

Enterijer ovog stana u San Sebastianu, koji potpisuje mladi španski arhitekta Ismael Medina Manzano, na eksperimentalan i kritički način promišlja i istražuje transformativni potencijal stana od 60 kvadrata u zgradi koja datira od sredine šezdesetih godina prošlog vijeka. U vrijeme kada je zgrada izgrađena, u Španiji je bio na snazi prostorni plan koji je favorizovao optimizovan i ispregrađivan vid stanovanja podređen potrebama tradicionalne, višečlane porodice. Ovi stanovi, obilježeni rigidnim, jasno izdijeljenim prostorima, reflektovali su ideale tog vremena, što u sadašnjem kontekstu može djelovati sputavajuće. 

Ključna intervencija u projektu je zakrivljeni, lučni zid obložen glaziranom keramikom jarke nijanse zelene boje. Ovaj zid je radikalna promjena u odnosu na originalni raspored i funkcioniše kao prostorni organizator koji je povezan sa lokalnom tradicijom. Njegova funkcija je i da integriše sve vrste skladištenja, poput ormara, polica i kupatilske uređaje, maksimalno koristeći raspoloživi prostor. Na jednom vrhu, zid se spaja sa ogledalom koje vješto skriva uobičajene aparate, čime se dodatno naglašava osjećaj otvorenosti i fluidnosti unutar prostora.

Još jedna upečatljiva karakteristika ovog stana je i upotreba pješčenjaka (vrste sedimentne stijene) iz San Sebastiana. Ovaj materijal, duboko uvezan sa lokalnim geološkim i kulturnim kontekstom, pruža taktilnu i vizuelnu vezu sa okolnim pejzažom. Umjesto korišćenja uvezenih materijala poput mermera, kao centralni element dizajna ovog stana, istaknut je ovaj lokalni kamen, klesan i oblikovan tradicionalnim metodama. Njegova sirova, hrapava tekstura poziva na razmišljanje o izvorima materijala i procesima rada koji stoje iza globalnih lanaca snabdijevanja. Vidljivi slojevi kamena takođe služe kao fizički podsjetnik na lokalno tlo i njegovu istorijat.

Prolaz koji asocira na portal, a koji je obložen ovim kamenom, segmentira zid i otkriva raznolikost geoloških slojeva okolnog pejzaža, kao i metode njegove ekstrakcije iz lokalnih kamenoloma.

Projekat dodatno uvažava okolinu inkorporirajući dostupne i fleksibilne dizajnerske elemente. Podesivo kuhinjsko ostrvo od recikliranog, domaćeg granita koji je proizišao iz lokalnih stolarskih radionica dodatno naglašava prilagodljivost namještaja u prostoru. Ovi elementi se mogu pomjerati premještati kako bi se prilagodili raznolikim društvenim interakcijama. Ostali materijali, poput stolica od recikliranog drveta i recikliranih aluminijumskih cijevi iz lokalnog restorana za stolice, čeličnih spojnica iz obližnjih industrijskih postrojenja za obradu metala i sobnim biljkama koja se zalivaju vodom iz internog sistema za navodnjavanje, dodatno je naglašena posvećenost održivosti i zaštiti životne sredine.

Enterijer ovog stambenog prostora ne daje konačan odgovor, već pruža okvir za preispitivanje na koji način danas nastanjujemo prostore. Kroz fokus na lokalne materijale i njihove istorijske narative, projekat poziva na razmišljanje o ekonomskim i ekološkim uticajima koji oblikuju gradove današnjice.