Kako se dobija kreč

Građevinski kreč je mineralno vezivo koje se dobija pečenjem krečnjaka određenog hemijskog sastava na temperaturi oko 1000 °C. Prije procesa pečenja, krečnjak se vadi iz kamenoloma i vrši se drobljenje i separisanje. Proizvod pečenja je negašeni, takozvani „živi kreč“. Pri pečenju krečnjaka se oslobađa ugljendioksid (CO2) koji sačinjava 44% mase krečnjaka. Kada se negašeni kreč pomiješa sa vodom dobija se gašeni kreč.

Pri gašenju „živog kreča“ suve čestice se raspadaju na sitne čestice veličine oko 0.001mm. Svaka ova čestica je okružena tankim slojem vode koja djeluje kao podmazivač što daje veliku plastičnost gašenom kreču. Osobina plastičnosti je veoma bitna kod spravljanja maltera koji su na bazi kreča jer poboljšava njihovu ugradljivost i obradljivost. 

U negašenom kreču skoro uvijek postoji određena količina čestica koje su prepečene i koje se sporije „gase“. Ukoliko se desi da se one ne „ugase“ u procesu „gašenja“ nego kasnije, to može stvoriti malter lošeg kvaliteta. Po pravilu je za gašenje 100kg kreča potrebno 32 litra vode, međutim uvijek je potrebno dodati određenu količinu vode. Razlog za ovo je to što se u procesu „gašenja kreča“ oslobađa određena količina toplote što dovodi do isparavanje dijela vode. Kreč se najviše koristi za izradu maltera, u kombinaciji sa pijeskom ili nekim drugim agregatima.

Ukoliko krečnjak od kojeg se dobija kreč sadrži glinovite primjese onda se njegovim pečenjem dobija hidrauličko vezivo koje očvršćava kada se nađe u kontaktu sa vodom. Pečenjem krečnjaka sa glinovitim primjesama dobijaju se silikati, aluminati i ferit kalcijuma koji imaju sposobnost očvršćavanja u vodi. Što je veća količina glinovite primjese to će kreč imati izraženiju osobinu hidrauličkog očvršćavanja. Ovakav kreč se naziva hidraulični kreč, koristi se za dobijanje maltera i ima manju plastičnost nego običan kreč.