Zajednica ispod plutajućeg krova

U kući s plutajućim krovom u Kobeu, Masahiro Miiake (y + M dizajnerska kancelarija) vraća se temi koja je izazvala veliko interesovanje, konceptu kuće kao male zajednice, koji nadilazi anonimnost urbane fasade i izgleda kao mjesto prepuno značenja.

U ovom projektu, studio za dizajn y + M vraća se konceptima izraženim u njihovom “Skloništu od kiše” u Yanogou, u Japanu, gdje su u jednostavnijem obliku formalizovali svoj arhitektonski rječnik. Kuća je definisana kao lično mjesto koje odražava identitet koji se razlikuje od urbanog pejzaža oko nje, a koji se može koristiti kao referentna tačka za orijentaciju. Iako je privatna zgrada, to je i znamenitost, obogaćujući iskustvo života u zajednici.

Ovaj rječnik uključuje plutajući krov smješten na vitkim stubovima koji se uzdiže nad volumenom kuće, dok se četiri zida ispod percipiraju kao da su bijele zavjese sa četiri strane. Kao i drugi nivo krova, onaj koji efektivno djeluje kao plašt, ispod koga su raspoređena dva nivoa kuće, prizemlje koje sadrži glavne funkcije kuće, za dnevnu i noćnu upotrebu, i prvi sprat koji pod različitim uglovima krovnih ravni sadrži dječiju igraonicu i veliki prostor za razne privremene namjene.

Kao da je to često slučaj u gradskim japanskim kućama I ova je introspektivna i sa tri strane je vrlo malo prozora, kao da je kontakt sa vanjskim svijetom definisan posrednim odnosom sa svjetlošću koja dolazi odozgo, kroz formiran prazan prostor između dva jednovodna volumena. Prozori okrenuti prema jugu, utopljeni u glavni zid kuće, takođe daju pregled "unutrašnjosti" kuće, pristupna staza koja vodi do njih, okružena je prozorima koji su usmjeni jedni od druge.

Ova kombinacija krova odvojenog od zidova i ulaznog puta ne samo da predstavlja ključni element kompozicije, već nudi rješenje koje promoviše prirodnu rasvjetu i ventilaciju. Sunčeve najjače zrake odozgo se propuštaju kroz glavni krov, dok donji zraci sunca zimi prodiru u rez u zgradi iznad pristupne staze. U isto vrijeme, na ovaj način se kanališe vazduh, a jaz između dva krova formira nekoliko otvora za razmjenu vazduha sa okolinom.

Unutar kuće prostori su orijentisani jedni prema drugima; sobe nisu izdvojene u svojim funkcijama, ali sve doprinose stvaranju centralnog zajedničkog prostora, poput neke vrste privatnog seoskog trga. Ta percepcija je pojačana indirektnom svjetlošću odozgo.

Uveče, kuća se osvetljava iznutra, vraćajući dio te svjetlosti i čineći je poput fenjera u gradu, učvršćujući svoj status orijentira.