Kuća oko pukotine

Mala kuća je na parceli od 50 kvadratnih metara koja se nalazi u rezidencijalnoj četvrti na periferiji Tokija. Pogled je blokiran sa tri strane, a nivo tla je 2 metra viši od puta koji gleda prema istočnoj strani. To je bilo polazište kojim su projekanti i budući korisnici raspolagali na samom početku. Objektu je to dalo jedinstveni plutajući osjećaj i otvoren pogled prema školskom dvorištu na suprotnoj strani puta. Kuća je namjenjena paru, koji su takođe arhitekte projekta, i njihovoj djeci.

Uprkos ozbiljnim ograničenjima, poput prethodnih regulacionih linija i manje od 25 kvadratnih metara dozvoljene površine zgrade, došlo se do projekta u obliku tornja koji se sastoji od dva podzemna i dva nadzemna sprata. Svjetlost, vazduh i prisustvo stanara koji putuju između spratova kroz kružno stepenište i malu prazninu smještenu na kutu soba kulminira blagim „protokom“ ili kako ga projektanti definišu tokom. Iako projektanti ne definišu precizno šta je to tok (pukotina) on se može tumačiti kao metaforički motiv uvezivanja različitih slojeva/nivoa kuće, kako prostornih tako i vremenskih.

Kako su dvije etaže pod a dvije nad zemljom ulaz u kuću je na srednjem nivou. I upravo ulaskom pristupa se prostoru sličnom pukotini, gdje je stanar ili posjetilac gurnut u tok i privremeno zaustavljen u vazduhu.

Tok nema jasan početak, jer se u ovoj metodi projektovanja odlučilo da se ne da kući robustan okvir. Umjesto toga, različiti parametri - raspored funkcija, odnos sa okruženjem i neslaganja uzrokovana dugim procesom projektovanja - tretirani su kao elemente koji koegzistiraju unutar toka - pukotine, za koje su projektanti pretpostavili da je poput „basso continuo“ (muzička terminologija karakteristična za period baroka, predstavlja notaciju tj. numeričko obilježavanje melodijske linije koju bi izvodili instrumenti basovog registra ( fagot, orgulje, kontrabas, violončelo) dodavanjem gornjih dionica kao akordska pratnja; op.a. u ovom primjeru se odnose kao “momenti”, parametri koji se pojavljuju u određenim trenutcima oko pukotine).

Drugim riječima, nisu imali jasnu cjelokupnu sliku projekta.

Ovaj proces je prouzrokovao različite razlike, stvarajući neusaglašenosti između otvora i nivoa poda, i relativnu neravnotežu u razmjerama između soba i stambene opreme, koje jedva stoje suspendovane (udaljene) u protoku (od glavnog motiva kuće). Projektanti ovim pristupom suspenzije objašnjavaju da je korisnicima tj.njihovoj porodici data mogućnost da prihvate ne samo prošlost i sadašnjost već i budućnost sa podjednakom objektnivnošću.