Gradska vijećnica ispričana klasičnim rječnikom

Gradske vijećnice su se razvijale kao posebi tipološki objekti slične palatama koje treba da reprezentuju gradsku vlast. Posebna pažnja ovim objektima dala se u periodu renesanse i humanizma, što je bitno napomenuti u ovom slučaju jer arhitektonski vokabular korišten u ovom projektu predstavlja vokabular klasike koji je ova epoha obnovila. 

Mjera, proporcija, čovjekomjernost, tipologija, gradski kontinum evropske graditeljkse misli se ponovo oživljava u malom francuskom gradići Biotu poznatom po utvrđenom srednjovjekovnom naselju,gdje je arhitektonski studio Atelier Egr dobio zadatak da proširu postojeću gradsku vijećnicu koja se nalazi na brežuljku iznad gradskog parkirališta. U neposrednoj udaljenosti od projektom predviđene intervencije nalazi se jednobrodna kapela Saint-Roch. Projektanti se odlučuju da gradivne elemente lokacije, stvorene i priodne objedine u cjeloviti zahvat ispisan klasičnim jezikom koji sliči Chipperfield-skom izrazu.

Ekstenzija gradske vijećnice je razvijena ispod kote terena, bliže ispod nivoa prednjeg dvorišta već postojeće gradske kuće na padini prema parkiralištu. Krov novog dijela ekstenzije gradske vijećnice predstavlja kontinuitet javnog trga i obližnjeg povijesnog centra Biota. Tako formiran trg ističe zatečenu kapelu Saint-Roch kao akcenat i povijesno nasljeđe koje treba integrisati u ansambl gradskih struktura i javnih površina. Ovaj kontinuitet trga usmjeren je prema gradskim dolinama orjentisanim prema sjeveroistoku, a samim tim na tom dijelu vijećnica postaje i gradski vidikovac. Na rubu svoje sjeveroistočne strane trg sadrži lift vidljiv poput svjetionika, a koji povezuje nivo trga s nivoom parkirališta Bâchettes. 

Lift je zaštićen paviljonom kojeg čini niz od dvadeset vitkih betonskih stubova koji nose ravnu ploču, što je odgovor na samu masivnost kapele i kontrateg na suprotnoj strani novoformiranog trga. Takav paviljon-vidikovac predstavlja strukturalni nastavak dvije niže etaže polukopane u tlo u koje su smještene nove prostorije vijećnice. Na nižim etažama projektanti integrišu stijensku masu unutar objekta a formalno-likovnom smislu fasadni tretman odražava red od tri fasadna otvora naglašene profilacije, takođe u betonu. Nivo prizemlja je produžen prema sjeveroistoku, formirajući terasu tipičnu za ovakve vrste objekata. U nivou prizemlje javljaju se komunikacije, stepenišne i servisne, kružno oblikovane koje dodatno reiterpretiraju klasični rječnik palata i javnih objekata.

Projekat je dizajniran od jednog materijala – betona - koji je predstavljen u različitim kombinacijama: u kutiji sa drvenom pločom, poliran, pjeskaren i brušen.

Pored odabira betona kao dominantnog i jedinog materijala, trg je predmet intervencije umjetnika Luce Mengonija, s umetkom staklenog kamena za popločavanje u betonsku košuljicu koji čini sazviježđe. Staklene blokove su radili lokalni majstori integriršućii plavi i fosforescentni prah.