Obnova romaničke isposnice

Arhitektonski studio Sebastián Arquitectos je dobio zadatak da obnovi staru napuštenu isposničku ćeliju u šumovitom području na sjeverozapadu provincije Huesca. Isposnica San Juan de Ruesta, čije osnivanje datira iz 12. stoljeća, bila je jedinstveno djelo sa apsidom i prezbiterijem u romaničkom stilu, a poznata je po tome što je u njoj čuvan prekrasan set romaničkih zidnih freski iz 12. vijeka, odnešenih 1963. godine a koje se danas mogu vidjeti u Eparhijskom muzeju Jaca.

Pažljiva i delikatna obnova ove nekadašnje isposnice, koju je projektovao Sebastián Arquitectos, sastoji se u njenoj revitalizaciji kao odmorištu za hodočasnike na putu za Santiago.

Propadanje isposnice je započeto usljed razgraničenja cjelokupne okoline kao plavnog područja nakon stvaranja akumulacije Yesa, nedaleko od grada Ruesta. Nemar nadležne uprave su pokušale da isprave naredne koje su crkvu proglasile dobrom od kulturnog interesa, iako početna oštećenja i postepeno propadanje nisu spriječena da zgrada, u konačnici, postane ruina u februaru 2001. godine.

Obnova isposnice je izvedena apstraktnim i jedinstvenim jezikom, koji generiše jasnu diferencijaciju s originalnim ostacima, a istovremeno generiše niz horizontalnih linija koje uvažavaju “kroj” originalnog zidanja i pozicioniranje otvora.

Reintegracija se vrši od početka kritične restauracije, pri čemu se novi volumen, od približno 60% glavnog broda, oslanja na prethodni sa apstraktnim i jedinstvenim jezikom, skupom horizontalnih linija koje prate tok originalnog zida i otvora, uspostavlja osoben jezik za novu intervenciju. Novi volumen je blago uvučen u odnosu na postojeći plan fasade, koji je zauzvrat već u 18. vijeku zauzeo povučen položaj kada je centralni brod iz nepoznatih razloga morao biti obnovljen.

Krovne ploče, povezane sa vernakularnom arhitekturom, spuštaju se niz fasadu, dajući figurativni detalj strehi koji dočarava položaj originala i procjep koji se gubi nad prilazom od kojeg su ostali samo fotografski dokazi. Sistem klesanih kamenih modula nastavlja ovu nisku u unutrašnjosti gdje rešetkasti mehanizmi su zaduženi za kreiranje izvorne atmosfere isposništva, unoseći svjetlosnu svedenost koju je nekada, prije mnogo vjekova, ovaj prostor sadržavao.

Vani se danas oko isposnice prostire spomen-obilježje, bljesak preostalog kamenja iz ruševine pokazuje se kao lijepo oblikovani teren koja nadopunjuje svetilište donoseći mu uspomenu i umjetnički izraz koju je nekada isposnica imala.