Samoregenerišući polimerni premaz koji štiti od korozije

Inženjeri sa univerziteta ETH u Cirihu su razvili svestrani novi materijal koji bi, pomoću svojih vrlo moćnih osobina, trebalo da pomogne u borbi protiv korozije na zgradama, mostovima, vozilima i svemu drugome što je proizvod čovjekovih ruku. Polimerni premaz koji su švajcarski naučnici proizveli ne samo da štiti od korozije, već naglašava prsline kako se one formiraju, automatski popravlja oštećenja na sebi i može se reciklirati na kraju svog životnog vijeka.

Novi materijal, nazvan Poly(phenylene methylene), ili skraćeno PPM, moguće je raspršiti na željenu površinu gdje se on dalje očvrsne u formi polimernog premaza. Da bi adekvatno testirali kolika je premaz zaista prepreka koroziji, članovi istraživačkog tima su sproveli eksperiment ubrzanog starenja gdje su uzorci legure aluminijuma bili izloženi slanom rastvoru u jednom dijelu sa, a u drugom bez PPM premaza. Nakon sprovedenog eksperimenta jasno je pokazano da metali obloženi slojevima PPM-a debljine 30 i 50 mikrometara nisu pokazali značajne tragove korozije, nakon mnogobrojnih ciklusa ubrzanog starenja.

Materijal PPM je pokazao i sposobnost samoregeneracije. Kada je tim namjerno prouzrokovao ogrebotine na premazu, a zatim ga izložio rastvoru, pokazalo se da materijal se samostalno brzo regeneriše. Ovaj proces je posljedica reakcije rastvora koji u dodiru sa aluminijumom koji se nalazi ispod premaza, dalje uzrokuje zagrijevanje koje polimere topi tek toliko da ponovo prekrije pukotinu. Kad se otvor popuni, ne postoji više kontakt između rastvora i aluminijuma, proces se završava i premaz se ponovo hladi, te se stvrdne.

Polimer takođe ima sposobnost i da daje upozorenje ukoliko je nastalo oštećenje za čiju sanaciju je potrebna ljudska intervencija. Naime, PPM postaje fluoroscentan pod UV svijetlom, ali ne ukoliko je oštećen, što predstavlja jasan i jednostavan način za kontrolu prslina koje bi inače bilo teško uočiti.

Za razliku od većine polimera koji završavaju na deponiji, ova materijal se može reciklirati i ponovo nanijeti na novu površinu. U sprovedenom testiranju naučnici su ga uklonili sa površine koju je štitio i reciklirali uz samo 5% gubitka materijala i bez degradacije performansi, čak ni nakon pet ciklusa ponovne upotrebe. Materijal je trenutno u fazi patentiranja a istraživači nastavljaju da traže način za dodatno poboljšanje formule.