Mentalna ustanova (Video)

Tim španskih arhitekata modernizovao je psihijatrijski centar iz 19. vijeka u gradu Pamplona dodavanjem niza struktura sa zabatnim profilima koji upućuju na oblike postojećih zgrada.

Projekat predstavlja prvu fazu masterplana lokalnog studija Vaillo + Irigaray Architects, a Daniel Galar i Josecho Velazto obnavljaju zdravstvenu ustanovu koja zauzima veliki prostor sa prostranim terenima na ivici grada.

Mentalnom ustanovom upravlja lokalna vlada i pruža podršku osobama sa mentalnim bolestima pružanjem smještaja i njegom na licu mjesta. Centar zauzima veću grupu zgrada iz 19. vijeka poređanih u geometrijsku formaciju oko uređenih vrtova.

Od studija je zatraženo da obnovi nekoliko zgrada i uvede savremene dogradnje, zadržavajući odnos između struktura i njihovog prirodnog okruženja. Cilj intervencije je podrazumjevao poboljšanje izvornog „higijenskog duha“ i „terapijskog duha“ koji favorizuju radnu terapiju i svakodnevne aktivnosti kao osnovne elemente liječenja za dobru njegu pacijenata.

Projekat novih struktura fokusiran je na stvaranje hibridizovanih oblika koji kombinuju elemente na postojećoj arhitekturi ustanove sa savremenim tretmanima i detaljima.

Arhitekte su dodatak opisali kao „proteze“ kojima je cilj da prošire performanse objekta uvođenjem novih prostora sa poboljšanim mogućnostima.

Na isti način na koji proteze pomažu u oporavku izgubljene funkcije, u ovom slučaju (arhitektonskom) one konfigurišu prostor i omogućavaju nove funkcije. Pored toga, dopunjuju strukturu kako bi se prilagodili novim zdravstvenim trendovima i usmjerili i asimilirali nove tehnologije.

Geometrija fasada i linija krova novoprojektovanih zgrada imaju eho u oštrim profilima koji se nalaze na postojećim objektima.

Novi dodaci izgrađeni su u potpunosti od konstruktivnog betona za zidove i krovove, tako da cijeli izduženi oblici djeluju poput greda koje zahtevaju minimalnu potporu. To omogućava da se gornji spratovi konzolno prekrivaju zaštićenim šetalištima obloženim zastakljenim zidovima i stvara utisak da teški betonski volumeni plutaju.

Obojeni beton je u istoj nijansi kao i cementni malter za vezivanje kamenih i opečnih zidova zgrada iz 19. vijeka. Ton betona stvara dosljednost sa postojećom strukturom i pomaže objedinjavanju sheme.

Ovo će biti poboljšano kako se materijal vremenom bude izlagao suncu ili preovlađujućim vjetrovima, poprimajući isti karakter kao i stare zgrade. Lučni obrisi pozajmljeni sa prozora prvobitnih odjeljenja utisnuti su u površine novih betonskih fasada, uvodeći još jedan detalj koji su arhitekti relevantno opisali kao „sjećanje na ono što je ostalo“.

Projekt je odraz pamćenja: protoka vremena i evolucije arhitekture. Prijedlog je način intervencije na zgradama iz 19. stoljeća gdje su tragovi prošlosti ugravirani u nove zgrade, poput sjećanja na minule geometrije - nedovršena arhitektura za koju će vrijeme učiniti objedinjavanje.

Fotografija: Rubén P Bescós