Stambena zgrada u slojevima

Za trokutastu lokaciju omeđenu neuglednim zgradama projekat pokušava stvoriti simboličnu savremenu stambenu zgradu sa dovoljnim brojem jedinica potrebnih za komercijalnu održivost, dok odgovara kontekstu, posebno susjednom javnom vrtu koji se nastavlja na predmetnu lokaciju. Ograničeni svijetlim visinama koje definišu lokalni propisi, projektanti: Eisenman Architects, Degli Esposti Architetti, AZ Studio su osmislili seriju horizontalnih traka naslaganih s blagim pomacima koji stvaraju četiri različita sloja u zgradi od devet spratova.

Prva tri sprata čine osnovni sloj sličan istorijskoj urbanoj palati sa sedrenom oblogom i prozorskim otvorima slične veličine i umetnutim balkonima. Četvrti sprat, ili drugi sloj, je kao tradicionalni piano nobile - odmaknut je i od lica travertinske osnove i od mramorne površine iznad, a zastakljivanje je u kontrastu sa kamenim površinama. Treći sloj, peti i šesti sprat, artikulisan je emajliranim metalnim okvirima koji stvaraju horizontalnu traku koja se proteže duž fasade. Ovi okviri su postavljeni ispred zapadne strane zgrade, dok na istočnoj fasadi klešu masu građevine u rezbarskoj rešetki. 

Četvrti i najviši sloj, spratovi od sedme do devete etaže, ne predstavljaju horizontalni sloj, već po stepenastom profilu i nizu volumena su ansambl „urbanih vila“ sa velikim terasama za sadnju biljaka. Čitav ansambl različitih slojeva blago pomaknutih od centra stvara dinamičan efekat koji u kombinaciji sa tradicionalnim materijalima i prozorskim otvorima predstavlja projekat savremenog Milana.

S-forma zgrade određena je nizom studija i dijagrama koji pokazuju kako se ispunjavaju zahtjevi programa i zoniranja, a pritom uključuje klasicističku zgradu iz ranog 20. stoljeća zatečenu na lokaciji. Ova zgrada postaje dio etažnog vlasništva, kao i njen formalni ulaz sa javnom baštom na zapadu koja uranja u krivinu kondominijuma.